Column in badhoevedorp Een viaduct in je tuin

Na een bestuursovereenkomst is niemand meer verantwoordelijk, zo luidt de kop van een artikel in de Volkskrant van Margriet Oostveen. Het kan altijd nog erger.

Stelt u zich voor, je bent gevlucht voor het oorverdovende geluid van de vliegtuigen en koopt een huisje in de polder. Die omlegging van de A9 zal toch zo ver niet komen...
Helaas wel. Het krantenartikel beschrijft de ellende van twee mensen die hun ideale woonplek dachten te hebben gevonden maar die nu een viaduct in hun voortuin krijgen. Ik ga niet het hele artikel hier plaatsen maar wel een foto van RWS waarop de grootste knelpunten van het SAA project liggen. Niet in bouwtechnische zin, maar wel in schrijnende werkelijk onvoorstelbare desinteresse van overheden die hun bewoners gewoon in de steek laten.




De kruizing van het nieuwe A9 tracé met de Sloterweg in Badhoevedorp, Wat idyllisch gelegen huisjes lang de Sloterweg zien plotseling een enorm talud verschijnen van de A9 en de overgang (viaduct) van de Sloterweg, Van landelijke rust naar een oorverdovende snelweg en niemand die naar je luistert.

In een van de twee huizen vlak langs de nieuwe weg wonen de hoofdrolspelers van het beschreven drama. Het kan dus altijd nog erger.




Het artikel

Uitzichtloosheid komt in varianten en in het geval van Jan en Riet uit Badhoevedorp mogen we het woordelijk nemen, want hee, daar ligt ineens een viaduct in hun achtertuin. Het viaduct heet de KW12. In hun voortuintje wordt deze week de bijbehorende weg geasfalteerd. Een oranje draad van Rijkswaterstaat markeert de route al, recht door de perkjes van Riet, precies over de plek van de tien meter hoge, majestueuze kronkelwilg die Jan ooit cadeau kreeg van een kennis ('van Frits Vogelaar'), Jan had hem met zijn moeilijke heup vaak heen en weer naar het ziekenhuis gereden, vandaar. Frits is nu dood en Rijkswaterstaat heeft de kronkelwilg omgehakt, met dank aan Schiphol.

'Ik moet mijn agressie kwijt', zegt Jan (76).

'Ja, hij moet echt zijn agressie kwijt', zegt Riet (74).

Gezegend is het land dat daar eindeloos veel nette manieren voor bedacht, al kun je daar natuurlijk ook weer agressief van worden. Zo is Jan nu vijf jaar aan het procederen en zijn bezwaren zijn tot aan de Raad van State ongegrond verklaard. Maar eerst even een stukje historie, zoals Jan dat noemt.

Ze deden nooit moeilijk over Schiphol, ze woonden hun hele leven aan de Hoofdweg in Hoofddorp en de Zwanenburgerbaan lag daar 400 meter achter hun huis. Ze hadden er speciale dikke ramen en ze waren gewend om gewoon maar even hun mond te houden, als tijdens de piekuren 's avonds een stuk of zeven vliegtuigen per vijf minuten opstegen, want je kon elkaar toch niet verstaan. 'WHOEHOEHOEOEOE'. Riet doet knap een vliegtuig na.

Maar goed. Je went eraan. Dus toen tussen de Zwanenburgerbaan en hun huis de A5 werd aangelegd, toen bleven ze nog. Pas toen dáártussen weer een nieuwe taxibaan kwam te liggen, zijn ze vertrokken. Dit huis aan de Sloterweg in Badhoevedorp leek wel wat. Ze konden er een stukje grond bij kopen, zegt Jan, lekker oud worden. 'Nu hebben we hier een moestuin, kippen, geiten.'

Riet: 'Eén geit. En een groentekasje.'

Jan: 'Gewoon een beetje genieten.'

Toen hij de grond kocht, wist Jan dat er achter dit huis een omlegging van de A9 zou komen, maar destijds wel 600 meter verderop.
Dat was het plan Bohemen. Geen probleem. Maar tien jaar geleden kwam daar opeens een bestuursovereenkomst tussen. De A9 kwam 600 meter dichter bij zijn huis, dat gaf Schiphol nog wat ruimte om te groeien. De KW12 moest de Sloterweg doorgang verlenen. Ondertekend door het ministerie van Verkeer en Waterstaat, de provincie Noord-Holland, de gemeenten Haarlemmermeer en Amsterdam, de stadsregio Amsterdam en niet te vergeten de N.V. Luchthaven Schiphol, waarvan de Nederlandse staat dan weer voor 70 procent eigenaar is. Een bureaucratisch gevaarte kortom waar niemand meer aanspreekbaar is voor Jan Baars, die ze dus compleet voor lul lieten staat. Rijkswaterstaat stuurt iedere keer een nieuwe ambtenaar. De burgemeester zei: 'Ik ben geen deel van het geheel.' Dat zegt het wel.

Jan heeft er alles aan gedaan om de A9 eigenhandig de andere kant op te buigen. Hij was zelf aannemer en hij leverde met de buren en een waterbouwkundig ingenieur 'drie alternatieven'. Alles tevergeefs. Twee jaar geleden vierde Rijkswaterstaat het hierachter met de minister, in zo'n partytent.

Nu ligt bij zijn huis het schuinoplopend viaduct (ze vroegen hem, godbetert, de eerste paal te komen slaan). Wanneer het asfalt er ligt, zal het lijken alsof de auto's zijn slaapkamer binnenrijden. De grond onder moestuin, kippen, geit en kronkelwilg is onteigend, maar het huis niet.

Dat is volgens de grootste makelaar in de regio binnenkort tweeënhalve ton in waarde gedaald; maar Rijkswaterstaat wil niet meer dan 85.000 euro compenseren. En trouwens: wie koopt het nog?

Ik: 'Een wegrestaurant misschien?'

'Ik moet mijn agressie kwijt', zegt Jan nog eens.

'Ja, hij heeft al een hartinfarctje gehad', zegt Riet.