|
Achtergrond informatie Gaasperdammerweg In 1972 is geluidshinder is nog een onbekend fenomeen, er rijden immers nauwelijks auto's en wat er nog komen gaat kan men zich dan nog niet voorstellen. Stof en uitstoot van de "Dioxiden" is helemaal een onbekend gebeuren. We hebben net de tijd van het bermtoerisme achter ons en auto's en verkeer zijn nog steeds leuk. De aansluiting van de A9 bij het gebied wat nu de "Hoge Dijk" heet begint vorm te krijgen. Wat heet vorm, de verbinding A6-A9 ligt er al zowat, en van een natuurgebied is nog geen sprake. Grappig is dat de aansluitingen later weer zijn weggehaald, maar ze staan er echt op een foto uit mei 1972. De Bijlmermeer zien we rechtsboven, voor het grootste deel nog in aanbouw. In 1974 komen de eerste plannen voor de Gaasperdammerweg ter tafel, de bewoners k limmen meteen in de pen en in februari 1975 komen de eerste van de honderden bezwaarschriften, eerst nog van de initiatiefnemers uit de K-buurt en na een jaar de H-Buurten. De weg is er nog niet, maar de bezwaren des te meer. Vooral aandacht wordt besteed aan de afslagen en opritten, de angst voor het milieu, de geluidshinder en de aanslag op de gezondheid van de bewoners.  Foto: Het trace gezien vanuit de lucht boven Abcoude. De Gaasperdammerweg is er nog niet. het begin van de A6-A9, was er al voordat de Gaasperdammerweg er lag!! In 1976 worden de eerste woningen in Almere opgeleverd. Terugziend blijkt dit het jaar van de bestuurlijke manipulatie te zijn. De gemeente zond alle betrokkenen een brief over de aanleg van de weg. De Gaasperdammerweg werd omschreven als een lokale ontsluitingsweg om de buurt af te helpen van sluipverkeer en het zou zeker geen autosnelweg worden. De te verwachten geluidshinder werd onderkend, maar deze zou bestreden worden met 2,5 meter hoge geluidsschermen en aanvullende maatregelen aan de woningen. Het werkelijke karakter van de weg en de daarbij behorende herrie werd opzichtig verzwegen. In 1977 zijn er 4 miljoen auto's en er zijn plannen om de Gaasperdammerweg met voorrang aan te leggen. Deze weg was oorspronkelijk bedoeld voor de Bijlmerbewoners als ontsluitingsweg vanaf de rijkswegen naar Utrecht en 't Gooi. De nieuwe functie van de weg is veel omvangrijker: het wordt een rijksweg, een belangrijke schakel in de ring van snelwegen rondom de hoofdstad. Tussen de Bijlmermeer, Holendrecht en Nellestein komt dus een drukke snelweg in plaats van de oorspronkelijk geplande lokale weg. Onder de bewoners van de Bijlmermeer ontstaat dan een nog grotere ongerustheid over de te verwachten geluidshinder en luchtverontreiniging. Op 27 augustus 1977 neemt Ruud de Rooi het initiatief om een actiegroep op te richten om op te kunnen komen voor de belangen van de bevolking rond de Gaasperdammerweg. De woningbouwcorporaties sluiten zich aan bij de bezwaren en de politiek en de pers beginnen langzaamaan door te krijgen dat er iets aan de hand is. De aanleiding van deze verhoogde activiteiten werden waarschijnlijk veroorzaakt door het onderscheppen van een briefwisseling tussen Rijkswaterstaat, Provincie en gemeente. Hierin werd de opsteller van de voorlichtingsbrief van december 1976 aangeraden niet over de (voorlopig) vervallen doortrekking van de A6 te reppen en te benadrukken dat het nog steeds om een lokale ontsluitingsweg ging en de opmerkingen over verkeersdrukte uit het concept te schrappen. Toen de AGG deze correspondentie met de voorlichtingsbrief openbaarde, werd duidelijk dat de laatste meer een oplichtingsbrief was. De pers meldt in september van dat jaar, "De toekomstige Gaasperdammerweg moet geheel ingepakt worden, en de afslagen moeten worden uitgesteld". De plannen voor geluidswering worden ondeugdelijk genoemd en de decibellen vliegen ons dan al om de oren. In september wordt met de werkzaamheden aan de weg begonnen. In 1978 hebben alle bewonersgroepen zich aangesloten bij de AGG, de standpunten en eisen worden dan ter perse gebracht en ingediend bij B&W. Geluidschermen moeten 4,5 meter hoog worden bovenop aarden wallen, nogmaals wordt aangegeven dat de snelheid maximaal 70 km per uur mag gaan bedragen en dat bepaalde afslagen niet dienen te worden aangebracht. De AGG dringt aan op overkapping van de weg omdat zij geen vertrouwen heeft in de effecten van de geluidswerende maatregelen. (dit dringt 25 jaar later door bij de fractie van de PvdA in Amsterdam Zuidoost, maar dan is het te laat.) Ingraven en overkappen van de weg wordt door Stadsontwikkeling en Publieke werken niet gezien als een efficiente oplossing van de geluidsproblemen. In 1979 zegt minister Ginjaar van Volksgezondheid en Milieuhygiene weinig te kunnen doen om tot concrete verbeteringen van de te verwachten geluidsoverlast van de toekomstige Gaasperdammerweg te kunnen komen. Door het schrappen van de plannen van daadwerkelijke oplossingen in de vorm van de A6-A9 doortrekking vreest de AGG meer overlast in de toekomst en dringt aan op ondertunneling. De minister is niet onder de indruk want zo'n vaart zal het niet lopen.... De AGG was niet echt enthousiast na de besprekingen bij het ministerie. (en blijkt nu bijna 30 jaar later ook de enige juiste visie te hebben. ) De Aktiegroep vreest 70 decibel en eist hogere schermen In 1980 sturen 3500 bewoners bezwaarschriften naar de raad van Amsterdam en na twee persconferenties en een KRO uitzending over het "overkappingsplan" van de weg komt de Gemeenteraad van Amsterdam in augustus met de volgende raadsbeslissingen: Schermen worden 4 meter hoog De afslag bij de H-buurt laat men vervallen De snelheid wordt beperkt tot 70 km/uur Na een jaar openstelling geluidsmetingen Geen overschrijding 55 dBA limiet uit het bestemmingsplan Inmiddels weten de bewoners langs de Gaasperdammerweg dat deze maximale norm al lang verleden tijd is en dat de 70 km limiet nooit is ingevoerd. Ook is duidelijk dat het effect van de geluidsschermen nooit is gehaald. Zo worden bewoners al 30 jaar bedonderd door de politiek en dat zit niet lekker. In 1982 wordt de Gaasperdammerweg geopend. Aanvankelijk valt de geluidshinder nog wel mee, het verkeersaanbod is nog minimaal en de gemeente manipuleert weer op allerlei manieren om onder de wet Geluidhinder uit te komen. De AGG gaat "in ruste" blij met de "dooie mus" van de hogere geluidsschermen en een afslag minder. Gelukkig en tevreden zijn we allerminst, maar wat kunnen we er verder nog aan doen. Over de gevolgen van het wonen aan een snelweg is nog niets bekend en dat het verkeersaanbod en de cumulatie schrikbarend toeneemt in de toekomst is dan nog niet bekend, maar wordt wel gevreesd. Vierentwintig jaar later is het duidelijk dat de noodoplossing om een lokale verbindingsweg in de Bijlmer op te waarderen tot snelweg geen ruimte biedt om het toenemende verkeer op te vangen. Er worden in de afgelopen tientallen jaren vele plannen gemaakt en vele voorstellen gedaan. We spreken nu over het stroomlijnalternatief (een verkeerde naam omdat een stroomlijn, de kortste weg inhoudt.) de naam die wordt opgehangen aan het opwaarderen van de bestaande wegen. Het oorspronkelijke tracé wordt het verbindingsalternatief genoemd. (Volledige tekst is te vinden op http://www.gaasperdammerweg.nl/doc2/geschied.html) |