Het dagboek van een Shiba Inu
2008 tot 2011 Het bijlmerpak 5 oktober 2008, Geheel afgebroken, maar het wordt mooi zeggen ze Het mooie park waar ik altijd wordt uitgelaten is verwaarloosd en moet worden gerenoveerd. Dus alle bomen worden gekapt en de zaak wordt opgehoogt en van mooi paden voorzien. Het kan mij wat schelen!. Vanaf dit moment gaat het park dicht en duurt het tot eind 2010 voordat het deel waar wij wonen weer opengaat. Al die tijd zal ik mijn vriendjes van de overkant moeten missen. Het is dan net zoals vroeger in Berlijn, een stadsdeel met een grote muur ertussen. De leukste tijd voor bazen met een hond is de ondeugende hondenjeugd. Als we eenmaal puberen en volwassen worden dan veranderd er weinig. Zo kan het zomaar gebeuren dat ze geen tijd hebben voor mijn dagboek. Op het moment dat deze pagina wordt geschreven is het alweer een maand geleden dat ik mijn 7e verjaardag heb gevierd. En met mij gaat het nog steeds goed, maar laat ik beginnen met een terugblik op de periode van 2008, 2009 en 2010.  Sorry net een modderbad genomen en de baas heeft me laten zwemmen in schoon water. Dus alleen mijn neus is nog smerig. Mijn baasjes hebben natuurlijk weer genoten van de diverse vakanties, Naar India en Nepal mocht ik niet mee. Cairo en Berlijn ook niet, maar Duitsland, naar de Harz en Thuringen en Belgie daar mocht ik lekker ravotten en in riviertjes spelen.  Riviertje in de Harz, zomervakantie 2009, Wilhemshohe Wat is er met mij gebeurd in de afgelopen jaren. Niet veel ik ben nog steeds een reu met alles erop en eraan. De dreigementen van mijn bazen zijn nog niet uitgevoerd. Zo blijf ik paraat, ik joel als de teven loops zijn, snuffel en zet mijn territorium af. Ik grom tegen ander honden en laat zien wie er de baas is en dat werkt nog steeds. Ik ben een echte Shiba Inu, de schrik van de buurt en ik heb voortreffelijk personeel.  Wat een sneeuw deze winter, ik kan mijn speeltjes niet eens meer vinden, december 2009 Ik ben nog steeds gek op sneeuw en winter, Het liefste zit ik de hele dag buiten. Die hitte van de zomer hoeft van mij niet. Dus wat dat betreft ben ik blij dat ik nog een stukje van het Landscheidt minimum mee mag maken, einde van de warme periode van de afgelopen jaren en terugkeer van normale koude winters. Alleen jammer dat de buren een smerige houtkachel hebben want dat stinkt en je gaat er van niezen.  Heerlijk die sneeuw en wat een frisse lucht, december 2009  Lekker even joelen, januari 2010   |