Het dagboek van een Shiba Inu
December 2012Wat hebben we een plezier gehad van deze hond. Sherpa is nu negen jaar oud en waant zich de koning van de Bijlmer. Zijn ogen worden wat minder, maar hij ruikt nog naar honing, heeft een gaaf gebit en mankeert niets......... Tot nu toe dan, want plotseling kan het lot toeslaan. Met een hond die zichzelf niet toestaat om kleinzerig te zijn is het moeilijk in te schatten hoe ernstig een kwaal kan zijn. De dierenarts zag het briefje met de ervaringen van de laatste week en keek somber voor zich uit met een alleszeggende blik. Sherpa eet sinds 2 dagen niet, hooguit nog iets lekkers Drinkt goed, 100ml per kilo, zelfs iets minder Wil minder lopen en de laatste 2 - 3 dagen al helemaal niet meer Hartslag is regelmatig, ademhaling goed Beetje gal spugen, daarna niet meer eten Zoekt bepaalde grassen of planten die er niet meer zijn Ruikt goed, is alert, oplettend maar soms wat wazig Zijn linkerflank is wat opgezet Ondervacht blijft uitvallen Bleek tandvlees Wil het liefste buiten in de tuin liggen Heeft geen koorts, voelt zelfs koud aan, maar heeft het zeker niet koud Beetje algehele malaise Je gaat yahoo-en (omdat google niet meer goed werkt tegenwoordig) en komt van alles tegen en kan van alles uitsluiten. Sherpa heeft niets aan zijn nieren, zijn lever zijn maag, zijn darmen, wat kan het dan zijn. De dierenarts heeft Sherpa onderzocht, een punctie van de buikholte genomen en urine onderzocht. Zijn Milt was zwaar opgezet en gezien de waterige bloedmassa in de buikholte gebarsten, een duidelijk geval van Miltkanker met uitzaaingen. Een duidelijk agressieve vorm, drie weken geleden rende hij nog in het Spanderswoud rond en over en paar dagen worden het de eeuwige jachtvelden........ Zo'n milt kan uiteindelijk helemaal openbarsten en dan sterft een dier snel aan inwendige bloedingen. Zover laten we het niet komen, Wat bij mensen niet mag, is gelukkig bij dieren toegestaan, een humaan einde aan het leven, als het niet meer anders kan. En dat hebben we Sherpa gegeven. hij is na de maandag, dat Bert de diagnose stelde, alleen maar verwend, met stukjes pens, leverworst, kaas, lekkere brokjes, kip en ten slotte toen hij dat niet meer lustte heerlijke Serano ham. Hij at geen gewone brokjes meer maar leefde helemaal op dankzij de plaspillen die hij had gekregen. Dat neemt de druk weg en geeft een beter gevoel. Hij wilde wel steeds maar in de tuin, lekker in de vrieskou, maar misschien ook een oerverlangen naar het onvermijdelijke. De meeste vrienden en buren hebben we geinformeerd en velen zijn langsgekomen, hebben een kaartje gestuurd of een facebook berichtje gestuurd. De laatste uren, was het net alsof Sherpa nog afscheid wilde nemen van het park, de buurt, de huizen, de bomen en zelfs met een blik naar boven, dag vogels. Bert is op Donderdag 13 december 2012 om 10 uur langsgekomen en Sherpa is heel vredig om 10:12 ingeslapen op zijn favoriete plekje op de bank in de armen van zijn baasje. We hebben hem een uurtje later langs het Dieren Uitvaart Centrum In Amsterdam Noord gebracht. Het advies van de dierenarts is de beste raad die je kan krijgen. Miltkanker is niet te genezen, verwijderen in heel vroeg stadium is mogelijk, maar een dier kan niet aangeven dat hij last heeft van iets en dus zijn we meestal te laat. Laat je huisdier niet langer lijden, als hij een goed leven heeft gehad, dan heeft hij ook recht op een goed einde.  |