Na een mooie periode in Juni, brak de regentijd aan. Een hond vindt het
naar hem vernoemde weer niet zo erg, maar de bazen lopen te stoeien met paraplues en regenjassen en terwijl ik lekker
nat wordt, moet alles er weer met handdoeken vanaf geveegd worden. Maar goed, toen in Augustus het weer weer iets
beter leek te worden kwam de caravan weer voorijden en ik herkende dat rare huisje meteen. We gaan weer op vakantie. Met een
nieuwe auto en via de binnenstad van Brussel de eerste vakantiestop bij Carvik en Chinook.
Lekker ravotten en stoeien in de Champagne. Na een paar dagen zijn we weer op pad gegaan naar de Vogezen.
Enorm leuke camping, veel kinderen en 's avonds grote kampvuren. De eerste dagen was het prachtig weer.
Maar... de Vogezen zijn niet voor niets groen en bosrijk, het weer werd wat minder en regen en zeer laag hangende
bewolking was ons deel,
voor de bazen reden om over de grote bergen naar de oostkant te rijden, want daar in de Elzas is het mooi weer.
Colmar is een alleraardigdst stadje met leuke huisjes en ik vind zo'n loopje in een stad ook best leuk. En eerlijk is eerlijk,
ik gedraag me voorbeeldig in zo'n stad, terwijl ik alleen maar park en bos gewend ben.
De verkeerslessen van het vrouwtje werpen vrucht af.
Op de rand van de stoep wacht ik braaf,
want al die langsflitsende auto's of fietsen vind ik ook best eng. Lekkere luchtjes en veel bewonderende
blikken van de mensen die in Frankrijk toch niet zo vaak een Shiba Inu te zien krijgen.
Wel een probleem om wat privacy te vinden om m'n behoefte te doen, want ik houd er nou eenmaal niet van
om dat en publiek te doen. Gelukkig bieden de plantsoentjes soelaas. Mijn bazen gedragen zich keurig,
ze hebben plastic zakjes in hun zak om mijn ka ka op te ruimen. In Frankrijk hebben ze om andere bazen,
die geen zakjes bij zich hebben,
te helpen apparaten waar je 'poepzakjes' uit kan halen. Verder hebben ze in veel steden achterlijke
uitvindingen waar een bord met een poepende hond bij staat. Hondentoiletten noemen ze dat,
welke debiel heeft dat uitgevonden, we zijn toch geen mensen, die op zo'n klein plekje, het toilet,
willen poepen? Honden zoals ik hebben privacy nodig, tussen bosjes of zo.
Dit is het vervolg van het dagboek van een Shiba Inu.
De lotgevallen van Sherpa Kenzo Dandjo Tefrhe 
Na een mooie periode in Juni, brak de regentijd aan. Een hond vindt het
naar hem vernoemde weer niet zo erg, maar de bazen lopen te stoeien met paraplues en regenjassen en terwijl ik lekker
nat wordt, moet alles er weer met handdoeken vanaf geveegd worden. Maar goed, toen in Augustus het weer weer iets
beter leek te worden kwam de caravan weer voorijden en ik herkende dat rare huisje meteen. We gaan weer op vakantie. Met een
nieuwe auto en via de binnenstad van Brussel de eerste vakantiestop bij Carvik en Chinook.
Lekker ravotten en stoeien in de Champagne. Na een paar dagen zijn we weer op pad gegaan naar de Vogezen.
Enorm leuke camping, veel kinderen en 's avonds grote kampvuren. De eerste dagen was het prachtig weer.
Maar... de Vogezen zijn niet voor niets groen en bosrijk, het weer werd wat minder en regen en zeer laag hangende
bewolking was ons deel,
voor de bazen reden om over de grote bergen naar de oostkant te rijden, want daar in de Elzas is het mooi weer.
Colmar is een alleraardigdst stadje met leuke huisjes en ik vind zo'n loopje in een stad ook best leuk. En eerlijk is eerlijk,
ik gedraag me voorbeeldig in zo'n stad, terwijl ik alleen maar park en bos gewend ben.
De verkeerslessen van het vrouwtje werpen vrucht af.
Op de rand van de stoep wacht ik braaf,
want al die langsflitsende auto's of fietsen vind ik ook best eng. Lekkere luchtjes en veel bewonderende
blikken van de mensen die in Frankrijk toch niet zo vaak een Shiba Inu te zien krijgen.
Wel een probleem om wat privacy te vinden om m'n behoefte te doen, want ik houd er nou eenmaal niet van
om dat en publiek te doen. Gelukkig bieden de plantsoentjes soelaas. Mijn bazen gedragen zich keurig,
ze hebben plastic zakjes in hun zak om mijn ka ka op te ruimen. In Frankrijk hebben ze om andere bazen,
die geen zakjes bij zich hebben,
te helpen apparaten waar je 'poepzakjes' uit kan halen. Verder hebben ze in veel steden achterlijke
uitvindingen waar een bord met een poepende hond bij staat. Hondentoiletten noemen ze dat,
welke debiel heeft dat uitgevonden, we zijn toch geen mensen, die op zo'n klein plekje, het toilet,
willen poepen? Honden zoals ik hebben privacy nodig, tussen bosjes of zo.
