Het dagboek van een Shiba Inu

   Dit is het vervolg van het dagboek van een Shiba Inu. De lotgevallen van Sherpa Kenzo Dandjo Tefrhe

   Januari 2004
In het begin had ik het nog niet zozeer in de gaten, er werd wel veel geknald, maar dat is een leuk spelletje en hebben de baasjes allang laten zien. Maar in de loop van de dag kwamen er steeds grotere knallen bij. 's Middags rook het wel heel lekker toen de baas oliebollen en appelflappen ging maken, maar ik mag alleen maar ruiken en daar heb ik niks aan. Van mij mag het iedere dag oud en nieuw zijn want voor elke knal krijg ik een brokje en dat is een leuke manier om je eten te krijgen. Ik lag lekker te slapen in mijn bench toen een enorme knal het huis deed dreunen, ik vloog tegen het dak van de bench en schrok me kapot, maar wat er verder die avond gebeurde was niet meer dan wat knallen en gillende keukenmeiden en prachtige kleuren. En elke keer weer en snoepje, fantastisch. De baasjes deden ook mee met een fles die ze lieten knallen en de kurk mocht ik mee spelen.
De volgende dag ging het sneeuwen, wel gek regen die wit is en blijft liggen, wat mij betreft had er meer mogen vallen, maar het viel behoorlijk tegen, pas tegen de avond werd het pas echt wit buiten. Buiten dit alles ontwikkel ik mij als een echte boef, ik doe alles wat ik wil en als de baasjes me geen tik op de neus geven dan blijf ik het lekker doen, lekker graven in het tapijt en de gordijnen open en dicht doen. Het leukste spelletje is in de handen bijten en met ballen gooien. Op de foto zie je me nog met Marilyn en beertje. Wat ben ik al groot geworden he! Vandaag ben ik 13 weken oud geworden. ... Oja ... dat vergeet ik nog, mensen doen dit ook en ik, Sherpa wil iedereen bij deze een
Gelukkig nieuwjaar en een voorspoedig 2004 toewensen.


De dagen die volgen gaan op aan het spelen in de sneeuw, verschrikkelijk leuk is dat en de baasjes hebben allemaal gezellige bezigheden, nieuwjaarsrecepties en worden soms thuis gebracht door andere mensen met hondjes. Zo was er op 3 januari iemand die langs kwam en me voorstelde aan Zoë, wat een leuke dame is dat zeg, niet zomaar een hond en net als ik van adel, een Lhasa Apso. Hier zie je ons even uitrusten na het spelen. Zoë is al één jaar en dus veel te oud voor mij, maar ik ben al groter. Wat een verschil in haar. Ik ben nu 58 cm lang en weeg meer dan 6 kilootjes.
10 januari. Weer een nieuwe hondentraining van de dierenbescherming in het Amsterdamse bos. Fantastisch is dat allemaal honden van mijn leeftijd en iets ouder en allemaal moeten ze kunstjes opvoeren en gehoorzaam zijn. Het zijn ook hele aardige mensen van de hondentraining, je kan ze niet bedonderen want ze weten alles en eigenlijk is het ook geen hondentraining, maar bazentraining. En ik vind dat iedere Amsterdammer naar de hondentraining van de dierenbescherming moet gaan want dan leren de mensen ons tenminste begrijpen. En het is ook nog leuk en leerzaam voor ons honden. Ondertussen heb ik weer een bazentrainig achter de rug in het Amsterdamse bos. Stromende regen en helemaal niet leuk. Enorme vliegtuigen die je bijna kan aanraken razen over je hoofd. Schandalig dat dat zo maar mag. Iedere keer als de trainster iets wil vertellen, komt er weer zo'n monster over en zitten we weer te wachten. Ik moest wel lachen om die andere sukkels die bij het spelletje "baasje gaat weg en laat je roepen", hun baas missen. Wat kan mij dat nu schelen, ík ben toch de baas en die baas van me komt heus wel weer terug hoor....En anders ga ik toch blaffen, ik haal de 100 Decibel al en volgens de boekjes kan dat nog veel erger....


















18 januari, prachtig weer en dan ga ik met de baasjes wandelen in het Gaasperpark, bij de Gaasperplas. Wat zijn daar een boel honden, grote honden en kleine honden. Ik heb weer iets geleerd, de grote honden zijn niet eng en voor kleine hondjes moet je oppassen. Daar zijn krengen bij, een Yorkshire Terriër moest me zonodig in mijn neus bijten. Dat mensen dat soort agressieve rassen niet verbieden, dat ze jonge hondjes bijten is nog daar aan toe, maar ik ben een aardige jonge Shiba Inu en die bijt je toch niet???
25 januari weer mooi weer, ik dacht dat we weer met de auto weg zouden gaan, maar er was iets aan de hand, baasjes zijn een hele tijd in de weer geweest omdat de auto door vandalen was vernield, portieren opengetrokken en natuurlijk veel schade, maar dat kan mij niets schelen. De politie ook niet, want je kan twee dagen later aangifte doen, ondanks het feit dat de politie gisteravond al gewaarschuwd was nadat er een ruit van het schooltje was vernield en groepen tuig langs het fietspad liepen, ik heb ze ook nog gezien en ben gaan grommen, maar bazen begrijpen niet wat honden voelen. In de wijk stonden er meer auto's met hetzelfde euvel en een bergingsbedrijf die de Saab van de buren kwam ophalen vertelde dat er minstens al tien aangiftes waren gedaan bij zijn bedrijf.
En de politie, dat zijn die wat stugge types in donkere pakken, die doen niets. Ik kan al die geurtjes bij die auto's oppikken en pak de daders er zo tussenuit, maar ja die bazen die zijn toch zo dom. Lang leve de verpaupering, wat dat ook mag zijn. Dus we zijn lekker gaan lopen, door het park naar de kinderboerderij en weer terug. Allemaal gekke beesten gezien, paarden en ponies en onderweg een GIGANTISCHE Leonberger.
Ik heb hele stukken losgelopen, best eng hoor, maar het ging prima. Ik ben nu 7,6 kilo zwaar en 55 cm lang en 34 cm hoog. En de dokter waar ik vijdagavond nog langs moest voor mijn laatste prikje zei dat ik wel erg groot was voor mijn leeftijd en ook iets te dik. Misschien wordt ik wel een super shiba inu, maar misschien is dit normaal, ik voel me er prima bij. Onderweg vind je van alles, heerlijke brokjes in het gras, waarvan de baas zegt dat het vies is maar ik vind konijnekeutels best lekker.
En met die auto is het best goedgekomen, de daders zijn dus nooit gepakt en achterin is mijn domein, in een autogordel, want die zijn er ook voor honden.