Dit is de maand van het tandjes wisselen, een heel nieuw gebit in een noodtempo. Ik heb er wel af en toe last van gehad, maar ik heb er mooie tanden en kiezen voor teruggekregen.
Kijk maar, het botjes bijten gaat nu veel beter. In het midden van deze maand woog ik al weer meer dan 11 kilo en ik ben iets te groot is de angst van mijn baasjes. Wat maakt dat nou uit één of twee cm te hoog, dat moet ik toch zelf weten. Deze maand zijn we niet meer naar de bazentraing gegaan, te slecht weer en ik moet allemaal dezelfde trucjes leren die ik al met het vrouwtje oefen. Ik vind er niets meer aan en ik geloof de baas ook niet. Die leiders zijn een beetje zelfingenomen en denken dat ze alles goed doen. In ieder geval hadden de baasjes toch al te veel te doen op de zaterdagen, verjaardagen en allerlei uitstapjes waar ik geen weet van heb.
Buiten dat ik te groot ben doe ik kennelijk ook nog andere dingen die niet bij een Shiba horen. Ik ben gek op water, leuk met al die poeltjes in het park. En ik blaf af en toe, want ik moet mijn bazen laten weten dat ik waak. Als er vreemde mensen door de achterdeur binnenkomen dan is dat niet normaal. Mensen die door de voordeur binnenkomen die zijn leuk en ook daar kan je om blaffen. Verder ben ik wel rustig hoor.
Halverwege deze maand kreeg ik toch de schrik van mijn leven, Mijn speelkameraat Noa, was plotseling kaal. Al die mooie krullen door de kapper weggeknipt, ik kan haar nu nergens meer bijten en moet heel voorzichtig zijn. Maar het schijnt nodig te zijn dat bepaalde hondenrassen geknipt moeten worden, hoe zou dat in de natuur gaan?
Shibas verharen wel en kunnen geplukt worden, maar knippen!!!, bah!
Ondertussen wordt ik steeds aanhankelijker en probeer ik lekker uit hoe ver ik kan gaan, want ik heb alles wel geleerd, naast lopen, wachten bij oversteken, ja en nee, hieeeeer enzovoort, maar toch ga ik proberen of ik niet over de baasjes kan bazen.
Dit is het vervolg van het dagboek van een Shiba Inu. De lotgevallen van Sherpa Kenzo Dandjo Tefrhe
Dit is de maand van het tandjes wisselen, een heel nieuw gebit in een noodtempo. Ik heb er wel af en toe last van gehad, maar ik heb er mooie tanden en kiezen voor teruggekregen.
Kijk maar, het botjes bijten gaat nu veel beter. In het midden van deze maand woog ik al weer meer dan 11 kilo en ik ben iets te groot is de angst van mijn baasjes. Wat maakt dat nou uit één of twee cm te hoog, dat moet ik toch zelf weten. Deze maand zijn we niet meer naar de bazentraing gegaan, te slecht weer en ik moet allemaal dezelfde trucjes leren die ik al met het vrouwtje oefen. Ik vind er niets meer aan en ik geloof de baas ook niet. Die leiders zijn een beetje zelfingenomen en denken dat ze alles goed doen. In ieder geval hadden de baasjes toch al te veel te doen op de zaterdagen, verjaardagen en allerlei uitstapjes waar ik geen weet van heb.
Buiten dat ik te groot ben doe ik kennelijk ook nog andere dingen die niet bij een Shiba horen. Ik ben gek op water, leuk met al die poeltjes in het park. En ik blaf af en toe, want ik moet mijn bazen laten weten dat ik waak. Als er vreemde mensen door de achterdeur binnenkomen dan is dat niet normaal. Mensen die door de voordeur binnenkomen die zijn leuk en ook daar kan je om blaffen. Verder ben ik wel rustig hoor.
Shibas verharen wel en kunnen geplukt worden, maar knippen!!!, bah!
